شمال نیوز: دکتر ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در دیدار با بان کی مون دبیرکل سازمان ملل ضمن تأکید بر اراده جدی و حسن نیت جمهوری اسلامی ایران برای رسیدن به راه حل مناسب در این زمینه، گفت: 'نسبت به حصول توافق خوشبین هستیم و معتقدیم رسیدن به توافق امکان پذیر است.'

نکته مهم تر اینست که وزیر امور خارجه کشورمان در کوران مشکلات مربوط به مذاکرات هسته ای، بر مواضع اصولی کشور تأکید کرد و گزارش اخیر دبیرکل سازمان ملل درخصوص وضعیت حقوق بشر در ایران را خلاف روند واقعی و برنامه و اقدامات دولت ایران دانست. وی با این اقدام خود، به دبیرکل سازمان ملل فهماند که دولتمردان ایرانی حتی در حساس ترین شرایط نیز از کشور خود دفاع می کنند.

دکتر ظریف با تشریح جایگاه ایران و تحولات و ویژگی های مثبت و انحصاری جامعه ایران در مقایسه با سایر کشورهای منطقه، انتشار گزارش در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران را مبتنی بر نگرش سیاسی دانست و اظهار داشت: 'اینکه در منطقه ما، فقط در مورد کشور ایران گزارش منتشر می شود قابل پذیرش نیست و تهیه چنین گزارش هایی تداوم نگاه سیاسی و دوگانه به مسایل حقوق بشر است.'

این موضع گیری صریح و شفاف وزیر امور خارجه کشورمان را باید نوعی به محاکمه کشیدن دبیرکل سازمان ملل به خاطر تخلف آشکار وی از وظایف قانونی تعریف شده برای مسئول بالاترین سازمان بین المللی دانست. واقعیت اینست که ورود آقای بان کی مون به مقوله حقوق بشر و موضع گیری علیه جمهوری اسلامی ایران در آستانه برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل و برگزاری مذاکرات حساس هسته ای میان ایران و اعضاء گروه 1+5 اقدامی حساب شده مبتنی بر سیاسی کاری بود. هر چند دبیرکل سازمان ملل در همین دیدار با دکتر ظریف، به تمجید از ایران پرداخت و با صراحت گفت: 'ایران نقش بسیار موثری دارد و بازیگر مهمی در منطقه است و می تواند برای حل مشکلات نقش سازنده ای را ایفا کند و استفاده از ظرفیت ایران باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد' اما خود او هم می دا ند که این سخن با آنچه در هفته گذشته به بهانه حقوق بشر علیه ایران گفته بود تناسبی ندارد. روشن است که می توان این واقعیت را فهمید که آقای دبیرکل سخن هفته گذشته را از روی دیکته ای که برای وی نوشته بودند خواند و آنچه در دیدار با وزیر امور خارجه ایران گفت حرف واقعی خود او بود. هر چند این عملکرد دوگانه برای اهل فن قابل فهم است، ولی برای کسی که بر مسند ریاست سازمان ملل یعنی بزرگ ترین سازمان جهانی با وظایف روشنی که برای آن در نظر گرفته شده است تکیه زده بهیچوجه مناسب نیست.

بهتر است قدری روشن تر با آقای بان کی مون سخن بگوئیم و واقعیت هائی را که شاید تلاش می کند نادیده بگیرد به وی یادآور شویم.

آقای دبیرکل، شما برای تازه ترین جنایتی که سران رژیم صهیونیستی در غزه مرتکب شده اند و بیش از 2300 نفر زن و کودک و پیرمرد غیرنظامی را به شهادت رساندند و هزاران خانه و ده ها بیمارستان و مسجد و کلیسا و مدرسه را با خاک یکسان کردند، احساس پایمال شدن حقوق بشر نکردید. شما می دانید که بزرگ ترین حامی مالی، تسلیحاتی، سیاسی و تبلیغاتی صهیونیست ها در این جنایات، شخص اوباما رئیس جمهور آمریکا بود و سایر دولتمردان آمریکائی نیز با او در این زمینه همراهی کردند. مقر سازمان ملل در خاک آمریکا قرار دارد و شما هنگامی که در دفتر کارتان در سازمان ملل مشغول فعالیت هستید در واقع در کشوری حضور دارید که همین آقای اوباما و همکاران او که شریک جنایات سران رژیم صهیونیستی هستند مدیریت آن را برعهده دارند. این فعالیت شما درحالی که هیچ اعتراضی به رئیس جمهور و سایر دولتمردان آمریکائی به خاطر شرکت در جنایات صهیونیست ها علیه مردم بی گناه غزه به عمل نمی آورید چگونه می تواند وجدانتان را دچار عذاب نکند؟ شما می دانید که حتی تعدادی از مراکزی که زیرمجموعه های سازمان ملل هستند، عملکرد رژیم صهیونیستی در جنگ 51 روزه غزه را جنایت جنگی دانسته اند. اکنون شما باید به این سؤال بسیار مهم و اساسی پاسخ بدهید که چگونه می توانید در برابر این جنایت جنگی سکوت کنید و عاملان این جنایت و حامیان آنها را ناقضان حقوق بشر ندانید و در آستانه شروع به کار مجمع عمومی سازمان ملل خواستار تعقیب قضائی این جنایتکاران نشوید؟

این روزها 'باراک اوباما' رئیس جمهور آمریکا بدون کمترین اعتنا به شما و سازمان تحت ریاستتان درصدد انجام اقدامات نظامی در عراق و سوریه است درحالی که مردم و مسئولان این دو کشور چنین اجازه ای را به او نداده اند و این اقدام او را نقض حاکمیت این کشورها می دانند. نقش شما به عنوان دبیرکل سازمان ملل در این ماجرا چیست؟ چرا در برابر این تخلف آشکار از مقررات بین المللی سکوت کرده اید؟ شما وظیفه دارید اجلاس سال جاری مجمع عمومی سازمان ملل را به اجلاسی برای محاکمه رئیس جمهور آمریکا و سران رژیم صهیونیستی به خاطر آنهمه جنایت که در جنگ 51 روزه غزه مرتکب شده اند تبدیل کنید. متأسفانه شما نه تنها چنین کاری نخواهید کرد بلکه به باراک اوباما اجازه خواهید داد در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کند و هرچه می خواهد در حمایت از جنایتکاران بین المللی و علیه مظلومان سخن بگوید و حقوق بشر را به سخره بگیرد!

شما آقای دبیرکل می دانید که حامی اصلی داعش و بقیه گروه های تروریستی که نزدیک چهار سال است که در سوریه جنایت می کنند، دولت آمریکاست، همان دولتی که حالا مدعی مبارز با داعش است! با اینحال چرا شما از جایگاه خودتان برای افشای اینهمه جنایت علیه بشریت که با حمایت های مالی، نظامی، اطلاعاتی، سیاسی و تبلیغاتی آمریکا صورت گرفته استفاده نمی کنید؟

از کارشکنی های دولت آمریکا علیه مذاکرات هسته ای و حقوق هسته ای ملت ایران شما کاملاً آگاهی دارید. با اینحال چرا در این زمینه افشاگری نمی کنید؟ شما و خانم اشتون، همین دیروز نسبت به نتیجه بخش بودن مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5 ابراز خوشبینی و امیدواری کردید. آیا برای تحقق این امید متعهد می شوید علیه کارشکنی های آمریکا افشاگری کنید؟ اگر چنین کنید، شاید بتوانید اندکی از کوتاهی های خود در انجام وظایف دبیرکلی سازمان ملل را جبران نمائید. /250ایرنا